Βήμα βήμα νιώθω πως θα γυρίσεις…

Οι σχέσεις είναι όπως ένα αργεντίνικο τάνγκο. Δύο βήματα μπροστά κι ένα πίσω, με απόλυτο συγχρονισμό πάντα. Σχέσεις δύσκολες, σχέσεις μετέωρες, σχέσεις από απόσταση, σχέσεις αμφίδρομες, σχέσεις που βαραίνουν.
Σε όποια κατηγορία κι αν εντάξεις ασυναίσθητα τον εαυτό σου, ένα είναι το σίγουρο. Για να διατηρηθεί μια σχέση χρειάζεται προσπάθεια, υπομονή και αμοιβαίος σεβασμός. Πρέπει να θαυμάζεις τον άλλο, να τον αγαπάς γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που θα ήθελες εσύ να είναι. Να ψάχνεις τρόπους να βρίσκεσαι πάντα δίπλα του.
Βέβαια οι σχέσεις κάποιες φορές περνάνε και μια κρίση, είναι αναπόσπαστο κομμάτι τους. Αλλιώς η κατάσταση θα χαρακτηριζόταν ως μονότονη. Ίσως και βαρετή. Και την κρίση ακόμη πρέπει να μάθεις να τη διαχειρίζεσαι, αν αγαπάς πραγματικά.
Κι αν κάποιος μέσα σε μια σχέση βαρεθεί και σκεφτεί να φύγει; Τότε θα σου απαντούσα άφησέ τον ελεύθερο. Αν τελικά γυρίσει θα είναι δικό σου, κι αν όχι μάλλον δεν ήταν ποτέ. Όμως δε φτάνει μόνο αυτό το επιμύθιο, που είναι ικανό να παρηγορήσει τον καθένα σε ικανοποιητικό βαθμό για να καταλάβεις εάν τελικά άξιζε τον κόπο.
Η διάρκεια μιας σχέσης έχει να κάνει με την ποιότητα. Αμοιβαίες στιγμές ευτυχίας, θα μείνουν εσαεί σαν φυλαχτό και για τους δύο. Όταν αγαπάς κάποιον ανυπομονείς να τον μάθεις, να τον ζήσεις. Θέλεις να ανιχνεύσεις κάθε λεπτομέρεια, να ανακαλύψεις κάθε συνήθεια. Θέλεις να ταυτιστείς, να βρεις τα κοινά. Να παρακάμψεις τον εγωισμό, να λατρέψεις κάθε ελάττωμα, αυτό είναι που τον κάνει διαφορετικό.

Όποιος λοιπόν σκέφτεται για τον ένα ή τον άλλο λόγο να σταματήσει μια σχέση, ας ξαναθυμηθεί τις όμορφες αναμνήσεις κι ας το σκεφτεί δύο φορές. Γιατί εμείς οι άνθρωποι πολλές φορές μετανιώνουμε. Κάπως έτσι γράφτηκε υποθέτω κι ένα τραγούδι που πρόσφατα άκουγα στο ραδιόφωνο, βήμα-βήμα νιώθω πως θα γυρίσεις. Όσο για το τάνγκο, χρειάζεται δύο για να χορευτεί.

[Πρώτη δημοσίευση, ιστοσελίδα Αναπνοές, 23-01-17].